นักฆ่าอาชีวะ

คงตอบได้อย่างแน่นอนไม่ได้ ว่ากระสุนนัดสุดท้ายของการเข่นฆ่านักศึกษาอาชีวะ จะจบลงที่เด็กหนุ่มสถาบันไหน เพียงเพราะข้ออ้างของคนส่วนน้อยที่ทำไป โดยบอกว่ารักศักดิ์ศรีของสถาบันตัวเอง

แม้จะมีข้อเรียกร้องจากความอนาถใจของคนทั่วไป ในการช่วยคลายปมปัญหา

บ้างก็ว่าให้เปลี่ยนชื่อเป็นสถาบันเดียวกัน

บ้างก็ว่าให้เปลี่ยนชุด และเครื่องหมายเป็นแบบเดียวกัน

และอื่นๆ อีกหลายประการ.. แต่ดูเหมือนยังไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ใหญ่ของบ้านเมืองคนไหน ที่จะคลายปัญหานี้ลงไปอย่างจริงจัง และจริงใจ

ทำได้ก็เพียงการพาเด็กเหล่านั้นไปฝึก และอบรมในค่ายทหาร หรือทำกิจกรรมระหว่างสถาบันที่มีปัญหาร่วมกัน

การศึกษาในสถาบันอาชีวะของเด็กไทย จึงเปรียบได้กับการเดินอยู่ในสนามรบ ที่พร้อมจะถูกศัตรูซุ่มดักทำร้าย หรือปลิดชีวิตลงได้โดยไม่ทันตั้งตัว

ความหวังอันสดใสของพ่อแม่ผู้ต้องการเห็นลูกจบการศึกษา มาทำงานแบ่งเบาภาระครอบครัว จึงต้องดับสลายมลายไปสิ้น

เพียงเพราะฝีมือของนักฆ่าอาชีวะต่างสถาบัน..

อนิจจา.. การศึกษาอาชีวะไทย

(ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหา)