กวีบท 'ปลายฝนต้นหนาว'

'ลมยามเย็น โชยลูบผิว และทิวหญ้า

ประดุจว่า ปลายฉ่ำฝน สู่ต้นหนาว

พลบยามค่ำ ดูดาวเด่น เป็นสกาว

เห็นราวราว เจ้าจันทร์เสี้ยว เหลียวยิ้มยวล

แสงจันทร์นวล ทาบผิวน้ำ นำตาต้อง

ตระการส่อง แสงหิ่งห้อย ร้อยแรงเสริม

คือความงาม ความสดสวย ไร้สารเติม

ความดั้งเดิม ธรรมชาติ สรรสร้างทำ'  

.........